رمضان در اسارت قسمت چهارم

 

دیدن ستارگان در سحرگاه ماه رمضان 

.چند روز قبل از ماه مبارک رمضان بود سرهنگ عراقی همه را جمع کرد وسط اردوگاه   . خواست ببیند چند نفر روزه می گیرند  .. افسر عراقی فکرمی کرد  افرادی که روزه می گیرند تعدادشان زیاد نیست  بنابر این کسانی که روزه بگیرند یا آخوندهستند  یا پاسدار با صدای بلند گفت چند نفرروزه می گیرند دستها را بالا ببرید  تمام بچه دستها را بلند کردند. افسر تعجب کرد  وگفت همه روزه می گیرند  که دوستان با صدای بلند گفتند بله . فقط یه چند نفری بودند  که  به دلیل مجروحیت نمی توانستند روزه بگیرند  .یادم می آید اولین ماه مبارک رمضان بود  نیمه شب بود  درب آسایشگاه باز شد  وسرباز گفت یا اله   حرک. سریع.ما پانزده نفر بودیم که یکی یکی ظرفها را برداشتیم  وباسرعت به طرف آشپزخانه رفتیم  وسرباز نامرد .هم درمسیر بچه هارا با کابل می زد  ومی گفت یااله سریع  . ما که چند ماه آسمان وستارگان را خوب ندیده بودیم جهت دیدن ستارگان به آسمان  نگاه  می کردیم  سربازعراقی وحشت می کرد که منظور ما چیست .خلاصه غذا ها را گرفتیم. در مسیر برگشت هم از کابل های سربازان بی نصیب نبودیم  به سرعت به طرف آسایشگاه می آمدیم یکی از دوستان به زمین افتاد وغذاها  ریخت  . باز عراقی نامرد می گفت سریع ومی زد  خلاصه آن شب  بقیه به آن گروه کمک کردند تا بدون  سحری نمانند.

 راوی حاج عبدالرسول قاسمی