رمضان در اسارت (3)

یخچال های اسارت (حبانه)

فراموشی دلچسب روزه دار   

معمولا روزهای اول ماه مبارک آدم فراموش می کند که روزه است . اولین روز از اولین ماه رمضان در اسارت (دهه سوم خرداد ماه سال 62 در اردوگاه موصل دو قدیم معروف به موصل بزرگ) امکانات و دسترسی به خوردنی و نوشیدنی هم محدود ، داخل زمین والیبال حسابی بازی کردیم ، بسیار خسته شده بودیم و گرمای هوا باعث تشنگی مان شده بود ، نزدیکی های اذان ظهر آمدم سمت آسایشگاه (آسایشگاه 8) تا وضو بگیرم .بعداز وضو سرم را گرفتم زیر شیر آب و حسابی آب خوردم و دلی از عزا درآوردم و خیلی سرحال و مسرور وارد آسایشگاه شدم تا  نماز ظهر را بخوانم به یک باره یادم آمد که « ای دل غافل امروز اولین روز ماه مبارک رمضان است و من روزه ام » در آن زمان به احکام ماه رمضان هم آشنایی چندانی نداشتم بسیار ناراحت شدم .  با رهنمایی دوستان به سراغ  یکی از طلبه های اهل یزد، برادر شایق، رفتم و از ایشان سئوال کردم ایشان فرمودند:« چونکه یادت نبود ایرادی نداره ».  از نگرانی درآمدم و بسیار خوشحال شدم

حقیقتا فراموشی دلچسب و جذابی بود. بعد ها همواره دوست داشتم که این فراموشی ها در رمضان تکرار شود. چه از این بهتر که هم روزه باشی و هم بخاطر فراموشی آب بخوری آن هم در گرمای تابستان. اما این حالت خوش هرگز تکرار نشد..

حاج علی دهقان پیر